Afronden

De aankomende week wordt behoorlijk druk: een presentatie, eindexamen Noors en een paper van 8 pagina’s die ik moet schrijven voor donderdag, waarvan ik met moeite slechts 1 pagina vol heb geschreven met onzin. Daarbij ben ik met mijn hoofd alweer half in Nederland, thuis staan er afspraken gepland (afstudeersollicitaties) en is er van alles wat ik weer moet doen en regelen.
Vrijdagavond hier staat er een eindfeestje voor alle internationale studenten op het programma en dan is het gewoon klaar. Vrienden vertrekken naar huis of gaan op reis door Noorwegen. En zo zal ik zaterdag voor een paar dagen naar Stavanger, wat ook de laatste keer is. Daar ontmoet ik ma en es, en breng ik een deel van mijn spullen die met pa’s verhuizing mee kunnen.

En ondertussen nog geen sneeuw in Bø. Alhoewel, vandaag lagen er drie vlokken, maar dat kan ik nog geen sneeuw noemen. Zou ik dan toch Bø verlaten zonder sneeuw gezien te hebben? Dat zou een domper zijn. Ik blijf duimen. Afgelopen vrijdag zijn we met de klas naar Morgedal gegaan om te duiken in de geschiedenis van het Telemark skiën. Ze zeggen dat de basis van het skiën in Morgedal ligt. Hier woonde onder andere de skipionier Sondre Norheim. Hij ontwikkelde een nieuw type binding voor de downhill ski en sinds zijn tijd is het downhill skiën in opmars geraakt. We hebben o.a. een aantal films gekeken in het museum, en zijn naar het huisje van Sondre gelopen in de heuvels. Super interessant allemaal. Het enige nadeel was dat ik echt helemaal gek van verlangen werd naar sneeuw en skiën!

Vorige week heb ik met de hele club internationals Thanksgiving gevierd op school, het werd dan ook georganiseerd door international office. Zij zorgden voor kalkoen en aardappelpuree, wij voor de rest. Iedereen had wel wat te eten meegenomen; bijgerechten tot toetjes. Het was super gezellig en ik heb mijn buik weer rond kunnen eten. Want dat is toch een beetje waar Thanksgiving voor de helft om draait: veel eten.

Donderdag mocht ik mijn Noorse kunsten in de praktijk brengen, en wel in de vorm van een presentatie in het Noors voor de klas. Ik deed dit samen met 2 Amerikanen. Zonder op te scheppen ben ik de beste van de klas, maar dit komt puur omdat ik van Nederland ben, en voor mij lijken de meeste woorden op het Nederlands of Duits, en de uitspraak is voor Nederlanders niet moeilijk. Voor Amerikanen of Spanjaarden daarentegen.. Ik was de enige die niet letterlijk voorlas van een blaadje. Het onderwerp was je thuisland, na afloop heb ik stroopwafels uitgedeeld, die je hier voor €3,90 per pakje van 8 kunt kopen. ‘Nederlandsk vaffler’.

Om het semester af te sluiten had onze teacher van de outdoor course ons bij hem thuis uitgenodigd voor een diner. Deens, i.p.v. Noors, omdat hij tja van Denemarken is ;). We kregen een soort griesmeelpap (rømmegrøt) voorgeschoteld met gedroogd vlees en flat brød. Wij hadden een lading desserts, chips, drank etc. meegenomen. Het werd een gezellig avondje; de hele avond hebben we herinneringen van onze tochten boven gehaald en enorm gelachen. Ook hebben we een foto op kaart uitwisselden waar iedereen een persoonlijke noot voor jou op kon schrijven.

Afgelopen weekend kwam pa voor de vierde en laatste keer op bezoek. We zijn heerlijk uit eten geweest met een goed glas wijn, en de volgende ochtend heb ik hem 2 uur lang laten zweten in het bos in mijn ‘achtertuin’. Door de bomen hadden we af en toe uitzicht op de bergen waarvan de toppen nu steeds witter worden. En dan realiseer ik mij hoe bevoorrecht de mensen hier zijn. Met de natuur en de ruimte die ze hebben. Ik ga dat ontzettend missen.

Ik heb nog 2 weken om ervan te genieten. Maar nu eerst eens proberen die paper te schrijven.

Foto’s kun je dit keer hier vinden: http://bit.ly/sLcz4a